حلول ماه مبارک شعبان را خدمت همه دانشجویان عزیز تبریک عرض می‌کنم.
ما در آستانه ماه شعبان هستیم و چند روز دیگر در ماه رمضان واقع می شویم . ماه رمضان، ماه نبوت است و ماه شعبان، ماه امامت. ماه رمضان، لیلةالقدر دارد و ماه شعبان، شب نیمه شعبان دارد که تالی لیلة القدر است. ماه رمضان مبارک است برای این که لیلةالقدر دارد و ماه شعبان مبارک است برای این که نیمه شعبان دارد. ماه رمضان مبارک است برای این که نزول وحی در او شده است یا به عبارت دیگر، معنویت رسول خدا وحی را نازل کرده است و ماه شعبان معظم است برای این که ماه ادامه همان معنویات ماه رمضان است . این ماه مبارک رمضان جلوه لیلةالقدر است که تمام حقایق ومعانی در او جمع است . ماه شعبان ، ماه امامان است که ادامه همان است . در ماه مبارک رمضان ، مقام رسول اکرم ( صلی الله علیه و آله ) به ولایت کلی الهی بالاصاله تمام برکات را در این جهان بسط داده است و ماه شعبان، که ماه امامان است ، به برکت ولایت مطلقه ، به تبع رسول الله همان معانی را ادامه می دهد (از بیانات امام عزیز).
در دعاهای اسلامی، دریایی از حقایق ناب عرفانی موج می زند.
یکی از نغزترین، معروف ترین و زیباترین ادعیه، مناجات شعبانیه است. این مناجات را حضرت امیر(ع) و امامان دیگر در ماه شعبان می خواندند. در مفاتیح الجنان نیز در اعمال مشترکه ماه شعبان نیز آمده است و آغاز آن چنین است: «اللهم صل علی محمد و آل محمد واسمع دعائی اذا دعوتک ...».
بجاست که از عارف کامل، امام راحل، خمینی عزیز(قدس سره) یاد کنیم که با یادکرد پیوسته از این دعا و مضامین بلندش، آن هم با زبان و لحنی خاص و شوق انگیز، توجه ما را به این گنجینه عرفانی بیشتر معطوف ساخت. از این جمله است:
«مناجات شعبانیه از مناجاتهایی است که اگر یک نفر انسان دلسوخته، یک عارف دلسوخته نه از این عارفهای لفظی بخواهد آن را شرح کند، و شرح کند از برای دیگران، بسیار ارزشمند است و محتاج به شرح است .
«مناجات «شعبانیه » را خواندید؟ بخوانید آقا! مناجات شعبانیه از مناجاتهایی هست که اگر انسان دنبالش برود و فکر در او بکند، انسان را به یک جایی می رساند .همه ائمه هم به حسب روایت می خواندند.»
امیدوارم شما عزیزان با ارتزاق از سفره گسترده رجب وارد این ماه عزیز شده باشید و بعد از این هم با آمادگی کامل وارد شهر‌اله شوید و خدای ناکرده همچو بیچاره‌ای مثل من نباشید که علاوه بر اینکه ذره‌ای از ته‌مانده این سفره‌هم برداشت نکرده ام سعی در گناه نیز داشته ام. کوتاهی ماست وقتی مولای ما سفرهای بگستراند و ما از آن هرچند کم حتی در حد چشیدن مزه آن بر نداریم. اینها همه خسران است . بر سر هر سفرهای چه حلال و خدای نکرده حرام( از روی عدم آگاهی) دعوت می‌شویم سراز پا نشناخته بر سر آن حاضر می‌شویم و تا حلقوم پر می‌کنیم ولی ما را چه شده است که حاضر نیستیم بر سر سفرهای که رب‌الارباب ما با آن همه زیبایی و غذاهای متنوع با هزار امید و آرزو برای‌مان چیده است و از همه ما رسماً دعوت به‌عمل آمده است بنشینیم؟. امروز سفره رجب را جمع می‌کنند و من در حسرت آن مانده‌ام. سفره شعبان نیز از فردا پهن می‌شود و من همچو رجب از آن فراری. اینها همه از این است که صاحب سفره را نشناخته‌ایم. امیدوارم خداوند بیداریی به من عطا کند تا به اندازه قطره‌ای از این ماه عزیز را درک نمایم. برای رسیدن به شهر رمضان باید از شهر رجب و شعبان گذشت . من از امتحان رجب نمره قبولی نگرفته‌ام. با چه رویی به شعبان وارد شوم. مولای من به نظر لطفت این بنده حقیر خود را رهنما شو.
الهی هب لی کمال الانقطاع الیک وانر ابصار قلوبنا بضیاء نظرها الیک حتی تخرق ابصار القلوب حجب النور فتصل الی معدن العظمة و تصیر ارواحنا معلقة بعز قدسک.
